Menjanje jedne istorijske epohe može se uvek odrediti srazmerno napretku žena ka slobodi, a stupanj ženske emancipacije jeste prirodna mera opšte emancipacije. Taj stav je izneo još utopijski socijalista Šarl Furije. Prihvatajući takve progresivne ideje, organizovani radnički pokret je pitanja ženske emancipacije i pune jednakosti žena i muškaraca uvrstio među integralne ciljeve svog revolucionarnog programa.
Ove godine se obeležava stogodišnjica usvajanja rezolucije Druge međunarodne socijalističke ženske konferencije, održane u Kopenhagenu, sa oko stotinu delegatkinja iz sedamnaest zemalja. Tom rezolucijom, koju je predložila nemačka komunistkinja Klara Cetkin, zahtevano je pravo glasa za žene, i predviđene su redovne godišnje demonstracije u znak podrške radnicama i ženskim pravima, a za koje je kao datum određen 8. mart, već poznat po ranijim štrajkovima radnica. Do prvog masovnog obeležavanja Međunarodnog dana žena došlo je već 1911. godine.
Podsećanje na datume od značaja za istoriju revolucionarnog radničkog pokreta, vezane za njegova stremljenja ka opšteljudskom oslobođenju, dobija na značaju u periodu nametanja ideološke amnezije u završnici višedecenijskog procesa restauracije kapitalizma. Ženama je danas u Srbiji, slično kao i u drugim bivšim jugoslovenskim i bivšim socijalističkim zemljama, preostalo da se, u veoma nepovoljnim uslovima, bore za odbranu nekih od osnovnih prava koja su njihove bake tokom i nakon Drugog svetskog rata osvojile organizovanjem i zalaganjem u Antifašističkom frontu žena i drugim organima revolucionarnog preobražaja patrijarhalnog i zaostalog srpskog i jugoslovenskog društva. Čuvanje svesti o značaju obeležavanja Međunarodnog dana žena neophodno je radi stvaranja preduslova za pokretanje novog talasa borbe protiv podređenog društvenog statusa, neravnopravnog položaja u proizvodnom procesu i nevidljivog ropstva u domaćinstvu, – preduslova nastavka borbe za emancipaciju i jednakost.
Crvena akcija / Crvena inicijativa 