Ubistvo Džordža Flojda koje je izvršila policija Mineapolisa i pobuna na ulicama mnogim američkih gradova još jednom su pokazali da u centru kapitalističkog sistema, sa najvećom akumulacijom bogatstva, društvena većina ne može da diše. Parola Crni životi su važni – Black Lives Matter, dubinski odražava politiku rasističke neravnopravnosti koja ponižava crne Amerikance kao građane drugog reda.
Životi pripadnika crne zajednice zaista jesu mnogo jeftiniji a to je tragično pokazano i tokom pandemije. Iako čine 13 odsto stanovnika zemlje, čak 25 odsto smrtnih slučajeva od koronavirusa je iz ove zajednice, a u nekim saveznim državama i gradovima taj procenat je još veći. Čak je i smrt duboko klasno pitanje u SAD, pošto je pristup zdravstvenoj zaštiti skoro nemoguć za siromašne Amerikance. Postoji velika razlika u očekivanoj dužini života između belaca i Afroamerikanaca koja je u nekim slučajevima među kvartovima istih gradova i do 20 godina! Crna zajednica je pod udarom hroničnih bolesti uzrokovanih pothranjenošću, životom u lošim uslovima i uslovima rada, kao i zbog manje mogućnosti za samozaštitu. Rad od kuće nije se odnosio na zaposlene na slabo plaćenim poslovima, među kojima veliku većinu čine osobe iz crne ili zajednice Latinoamerikanaca.
Ojačani rasizam se ogleda i u državnom odnosu prema crnima kao inferiornima i potencijalnim kriminalcima. Ubistva tamnoputih osoba koja čini policija (ali i ultra-desnica) obično prolazi nekažnjeno, neprestano izazivajući izlive besa i pobune. Pokret Crni životi su važni – Black Lives Matter koji se pojavio 2014. godine poprimio je karakter šireg pokreta, obuhvatajući veće delove društva. Na svom vrhuncu, demonstrirali su i ispred velikih tržnih centara na Crni petak i Badnje veče, ističući i zahteve za poboljšanje radnih uslova.
U današnjim protestima učestvuju i beli Amerikanci kao i pripadnici drugih zajednica, i još uvek je neizvesno hoće li ovaj pokret dostići veličinu i trajanje koje će zapretiti političkoj i ekonomskoj eliti u SAD. Ali, klasna borba u Americi je sada intenzivnija nego ikada ranije i to se pokazuje na ulicama. Pre nekoliko dana, bele ultradesne grupe izašle su na ulice da zahtevaju „otvaranje ekonomije“, tako izražavajući interes poslodavaca i najvećeg dela kapitala. Još akutnija je uloga vojske u unutrašnjoj represiji, što je fenomen koji će biti opštiji u nastupajućim vremenima.
Sukob je neminovan i ne može biti ublažen komunikacionim taktikama u predizbornom periodu uz pomoć učešća članova crne i drugih manjinskih zajednica na administrativnim položajima. Opravdani gnev Afroamerikanaca mora inicirati širi radnički i omladinski pokret, koji će dotaći srž društvenog pitanja, sa dubljim političkim karakterom i nezavisnim od buržoaske politike, tako da ne može biti iskorišćeno od Demokratske stranke.
Stvarnost na radnom mestu će biti drugačija i nastaviće da guši. Radnička klasa širom sveta stoji uz demonstrante u velikim američkim gradovima. Policijska brutalnost nije samo američka posebnost, nego inherentna karakteristika savremenog kapitalizma, koji bira autoritarnost da sačuva svoj profit i vlast. To je očito i sa slikama brutalnosti policije prema Žutim prslucima u Francuskoj, revanšizmom prema demonstrantima u Čileu, ali isto tako i slikama jedinica grčke policije za razbijanje demonstracija (poznate kao MAT) u dejstvu protiv omladine i radničkih skupova.
Radničkoj klasi treba dubok udah. Radnicama i radnicima, zaposlenima u supermarketima, uličnim čistačima, migrantima i izbeglicama treba da udahnu slobodno. Da bi se i životi siromašnih računali, za društvenu pravdu koja će zbaciti one koji guše planetu!
Novi levi pokret za komunističko oslobođenje (NAR, Grčka)
Crvena akcija / Crvena inicijativa 